Paxx scoort in Polen

PaxX nam voor de eerste keer deel aan de Road Trophy in Polen van 14 - 16 augustus in het stadje Istebna (niet zover van Katowice). Het was meteen een schot in de roos. Zo won Sven Hayen de derde etappe en werd hij tweede in het eindklassement. De rest van de ploeg deed het ook heel voorbeeldig. Het parcours was lood lood loodzwaar. We gaan deze prachtige rittenkoers niet vlug vergeten.
 
svenhayenpolen
 
 
 
Michaël Stippelmans, David Hanot, Filip Neesen, Sven Hayen en Michel Dodion hebben de Road Trophy, een driedaagse rittenwedstrijd voor amateurs en masters in het zuiden van Polen in de omgeving van Istebna gereden. ze wisten meteen hoe laat het was bij aankomst in Istebna. Dit glooiende landschap zou en werd een superzware driedaagse. 
 
 
 
14/08/15 -  Etappe 1 
 
In de ochtend vond de eerste etappe plaats. Een klimtijdrit van 5 km. De hoogtemeters waren 300 meter. Vrij veel op deze korte afstand. Er zaten stukken bij van 17%. Onze motor sloeg nog niet meteen aan en werden een beetje platgewalst door al die Polen. In Polen rijden ze vaak een klimtijdrit, dus ze zijn dat wel gewoon om korte klimtijdritten te rijden. Sven werd de beste van PaxX op een 15e plaats. Ook Filip deed het aardig op een 19e plaats. We zagen er nadien uit alsof we 100 km hadden gereden.
 
 
filipneesenpolen
 
14/08/15 - Etappe 2
 
In de namiddag vond op een omloop van 15 km de 2e rit plaats. We konden onze ogen niet geloven hoe steil de hellingen waren. Van bij de start was het meteen koekenbak en spatte het peloton uit mekaar. De eerste helling was ongeveer 2 km. Er waren pieken tot 18%. We dachten dat dit de enige zware helling in de omloop was. Dag Jan, de volgende helling was tevens ook een helling van 10 tot 15%. En als kers op de taart vond er nog een korte supersteile helling van 19%. Aan de top van deze helling lag de aankomst. Deze omloop moesten we 4 keer doen. Na 1 ronde kraakte alles wat kon bewegen. Niet alleen onze fiets, maar ook ons lichaam. Om nog maar te zwijgen van het melkzuur dat uit de oren kwam!!  
Sven voelde zich in zijn sas en klom met de beste mee vooruit in een kleine kopgroep. Hij werd knap vijfde. Filip reed ook een hele sterke wedstrijd maar kwam ten val. Gelukkig kon hij verder fietsen met alleen wat schaafwonden. Hij werd nog knap 21e. De rest van de ploeg was zo dood als een pier en worstelden met hun veel te grote versnelling. Michaël zwoegde met een 39-25 zich op de hellingen, terwijl David met een 38-21 meer achteruit dan vooruit fietste. Maar we reden allemaal de koers uit. Dit was het zwaarste parcours dat we ooit hebben gereden. Op 60 km hebben we 1300 hoogtemeters geklommen.  De laatste in de uitslag deed er ruim een uur langer over.
 
 
svenhayenpolen2
 
 
15/08/15 - Etappe 3
 
De dag erna werd de langste rit van deze ronde. 135 km rit in lijn. Deze rit zou ook een stuk door Slowakije komen. Van bij de start was het weer prijs met meteen weer een supersteile helling van een paar km. Je was meteen warm gereden. De laatste 100 meter waren de wegen in zo slechte staat, dat zelfs een tank er moeite mee zou hebben om boven te geraken. De rest van de omloop was voortdurend op en af. Geen centimeter was het vlak.
Michaël en Filip moesten onze kopman Sven uit de wind zetten en tempo rijden. Na de eerste klim bleven er nog zo'n 25 renners over in het peloton. Michaël en Filip kwamen in het dal terug aansluiten en reden meteen hard op kop van de groep om niemand te laten wegrijden. De volgende klim reed Sven weg met een andere renner. Michaël en Filip hun werk zat erop. Sven trapte in de boter en reed voor de overwinning. De laatste kilometers waren opnieuw steil met pieken tot 15%. Sven trapte nog vlotjes zijn benen rond en maakte het werk knap af. De derde renner zat al meer dan op 6 minuten. Ook David en Michel reed een knappe koers. Michel stond vierde in zijn categorie en zou er alles aan doen om op het podium te geraken.
Sven was zelf verwonderd van zijn prestatie. Wij niet, omdat we weten dat hij hard kan fietsen. In het vliegtuig vertelde hij nog dat hij nooit in de goede ontsnapping geraakte in eender welke koers. In Polen lukt het dan wel. De aanhouder wint.
 
Tijdens de rit zagen we nog een plassende renner langs de kant van de weg in een kampioentrui van Slowakije van Tinkof Saxobank. We dachten even dat het wel Peter Sagan zou kunnen zijn. En jawel, toen hij omkeek was het effectief Peter Sagan. We wilden allemaal meteen een Saganneke doen...
 
 
sagan
 
 
16/08/15 - Etappe 4
 
De laatste etappe begon en eindigde met dezelfde helling als etappe 3 met ook bijna hetzelfde verhaal. Het peloton werd weer fors uit mekaar gereden. Deze keer reden we niet naar Slowakije maar naar een ander land: Tsjechië. Het parcours was 'minder' steil maar wel langer hellingen. De afdalingen waren gevaarlijk. Het leek meer iets voor mountainbikers. Sven was opnieuw heel goed maar had niet de superbenen van de dag ervoor. Hij werd toch weer knap vijfde in de uitslag. Michaël kon zijn versnellingen nu wel goed ronddraaien en reed naar een mooie 16e plaats. Filip had pech, hij reed lek op een ongelukkig moment. Hij werd desondanks nog 28e. David had nog meer pech. Zijn ketting brak af op de eerste helling en moest de hele rit in het busje plaatsnemen. Je zou voor minder gefrustreerd zijn, hij kon zijn fiets wel opeten. Michel kwam ten val in deze rit en hield er een aantal schaafwonden aan over. Hij reed de wedstrijd wel uit als 37e. 
 
polenpeloton
 
Sven werd in het eindklassement knap 2e en eerste zijn categorie. Met trots nam hij zijn medaille en trofeeën in ontvangst tijdens de ceremonie. Michaël werd 7e. Filip werd 4e in zijn categorie en Michel ook 4e in zijn categorie. Proficiat allen.
 
 
Het was een zeer aangename kennismaking met deze wedstrijd. Tevens was de organisatie top en waren we het enige buitenlandse team. Dat zorgde ervoor dat we veel in the picture kwamen bij de organisatie. We werden geapprecieerd voor onze deelname. Onze voorzitter Tony Stippelmans en begeleider Etienne Neesen mochten alle bloemen en trofeeën overhandigen aan de winnaars. Filip Neesen haalde zijn beste Pools boven (zijn vrouw is van Polen) en werden we als team voorgesteld. We kregen een warm applaus. Nadien ging iedereen samen op de foto. Een mooi zicht van een geslaagd Pools avontuur.
 
Als afsluiter kregen we van de organisatie in de late avond nog overheerlijke worsten geserveerd op de barbeque in een fabelachtig landschap. Wat wil je nog meer?  Daarom zeggen wij aan Polen:  Dziekuje (Dank u wel).
 
Bekijk ook alle mooie foto's op ons Flickr-account. Zie link Road Trophy
 
polengroepsfoto