The PaxX Tearfund Cycling Challenge (update)

Het is inmiddels 5 maanden geleden dat The PaxX Tearfund Cyclinge Challenge plaats vond. We zijn allemaal hersteld van de fietstocht!  Er hebben nog veel mensen financieel gesteund. Het totale bedrag bedraagt 7300 €. Veel meer dan de gehoopte 3000€. Tearfund kan 24 waterpompen installeren in Madagascar. Echt fantastisch. Allemaal hartelijk dank voor jullie steun. Lees hier nog eens al onze avonturen.
 
 
 TPTCC
 
DAG 1 - 30/06/17
 
 
Vandaag was het D-day. Ruben Simenon, Christophe Logier, Michaël Stippelmans, Jurgen Vanaeken, Gerd Dooms, Peter Thijs, Danny Robinson en Joachim Verstraeten gingen om 9.30 van start op de zeedijk van De Panne aan het Leopold 1 monument. Pietro Alfiero zou ons een dag later vervoegen in Leuven. Cecil Van Maelsaeke, de directeur van Tearfund België, kwam ons een hart onder de riem steken bij het vertrek en maakte een aantal mooie foto's. Hij was ons natuurlijk al ontzettend dankbaar dat we dit fietsavontuur gingen doen. Nadat hij samen met ons had gebeden waren we er klaar voor. Fietsen van De Panne naar Aarlon in drie dagen over een afstand van ongeveer 500 km. Vele verklaarden ons gek, maar dat waren we al dus het was geen probleem voor ons om aan dit fietsavontuur te beginnen. Bovendien wisten we waarvoor we dit deden. Het erbarmelijke leven in Madagascar is niets in vergelijking met die 500 km die wij gingen fietsen.
 
Ondanks dat de weersvoorspellingen er niet rooskleurig uitzagen, hadden we er toch enorme zin in. De eerste rit fietsten we door mooie plaatsen doorheen de polders, zandlemig Vlaanderen, de Brabantse leemstreek en Brussel. We hielden tussenstops in Diksmuide, Ardooie, Gavere en Wemmel om wat rust te nemen en onze energievoorraad aan te vullen. Dat ging van rijstaartjes, bananen, pasta, zouten chips tot Haribo snoepjes en natuurlijk heel veel energiedrank EN koffie. Gelukkig had onze voorzitter Tony (die ons begeleide met de wagen) ook nog zijn eigen thermos koffie bij in de auto voor onderweg.
 
We fietsten aan een gezapig tempo rond de 25 km/u. Het was geen race tegen de klok, daarvoor moesten we ons voor een ander programma inschrijven zoals bijvoorbeeld Peking Express. Dit was puur genieten van het landschap, een babbeltje slaan en lol maken, (vals) zingen, af en toe stoppen voor een plaspauze of zoeken naar de juiste route. Gelukkig hadden we geen regen gehad, maar er waren onderweg wel heel wat wegenwerken. Het is broodnodig dat de wegen worden vernieuwd want sommige wegen en fietspaden zijn zo slecht dat je bijna een bad kunt nemen in een 'koet' in het wegdek. Om nog maar te zwijgen van de 'kedoem kedoem' wegen! En de wegenwerken waren ons niet goed gezind want Jurgen verloor op een stuk nog niet afgewerkt asfalt de controle over zijn stuur en smakte hard tegen de grond. Hij hield er wat schaafwonden aan over op zijn heup en elleboog. Het kon veel erger geweest zijn. Maar na wat groggy te zijn kon Jurgen opnieuw verder fietsen. De plaatselijke bevolking kwam ook even kijken wat er aan de hand was en ze hadden ook hun mening over de wegenwerken. Veel hebben we er niet van verstaan van wat ze zeiden, want we zijn niet opgeleid om het Oost-Vlaams dialect te ontcijferen. Zelfs voor Danny, die werkt als vertaler, was dit ook voor hem een niveau te hoog.  Maar vriendelijk waren ze zeker wel.  
 
Eens voorbij de grens van de provincie Vlaams Brabant was het niet meer zo heel lang tot Etterbeek (eindbestemming dag 1). We moesten wel nog door hartje Brussel fietsen wat ook altijd een hele klus is, maar gelukkig kwamen we er zonder kleerscheuren door (op Jurgen zijn kapotte trui na door die val) en arriveerde we om 19.00 in Brussel aan het Jourdanplein. We hadden zo'n 8 uur op onze zadels gezeten, goed voor 180 km. In de loop van de avond werden we getrakteerd door de ideale gastvrouw Gemma (vrouw van Danny) en kregen we o.a. pasta, frieten en 'servelo' worsten voorgeschoteld zodat we de dag erna er opnieuw konden invliegen.
 
1e etappe
4
3
2
5
 
 
DAG 2 - 1/07/17
 
De volgende ochtend deden we onze gordijnen open en het was prijs. Het regende pijpestelen en het zou voor de hele dag zijn. De moed zakte ons een beetje in de schoenen, maar we hadden geen andere keuze om te vertrekken. Met aangepaste regenkledij en regelmatige tussenstops zou het wel lukken. Het was natuurlijk wel uitkijken in Brussel, zeker met die spekgladde kasseien en tramsporen. Maar eens uit Brussel ging het beter en reden we doorheen de Brabantse Leemstreek, het Hageland, Haspengouw en het Land van Herve. De eerste stop was gepland na 30 km aan het station van Leuven, maar een paar kilometer ervoor kwam Tim Dooms, de broer van Gerd, ons vervoegen. We kregen nog wat extra krachtvoer van hem en hij zong tot in Leuven centrum ons lijflied 'I LIKE TO MOVE IT' uit volle borst.  Op het Martelarenplein stonden de leiders van Tearfund Youth, Sam en Hananja en hun 2 kinderen ons op te wachten. Ze kwamen speciaal ons aanmoedigen en hadden een mooie attentie mee. We kregen allen een energiekoek met een mooie bijbelvers erop geschreven: Jesaja 40 : 31. 
 
Inmiddels kwam Pietro ons vervoegen in Leuven. Na een koffiepauze en een peptalk-bijbelvers konden we onze weg opnieuw verder zetten richting Limburg naar de Grote Markt van Sint-Truiden, het hart van Haspengouw. En de Grote Markt mag je letterlijk noemen, want het is de op één na grootste markt van België. Sint-Truiden is ook de thuishaven van PaxX, dus voor Jurgen en Michaël (allebei Truienaars) was het bekend terrein. Ook hier kwamen supporters opdagen en ons aanmoedigen zoals Etienne en Claire die onze renners 2 dagen voordien al hadden gebracht van Limburg naar West-Vlaanderen. De regen was inmiddels even gestopt dus trokken we droge kleren aan, maar de regen bleef niet lang uit. Op van die mooie glooiende Haspengouwse veldwegen (het Toscane van Limburg) tussen de fruitplantages van de appelen en peren kwam de regen weer dag zeggen. Er lag veel vuiligheid op de weg met steenslag en takken. Gevolg was dat we op 15 km tijd wel 6 lekke banden kregen. Dat was balen. Limburg wordt het fietsparadijs genoemd, maar daar hebben we nu toch een andere mening over na al die lekke banden. Die Limburgers moeten toch altijd kunnen overdrijven!  Door deze lekke banden verloren we heel wat tijd en na de zesde lekke band is Christophe gewoon 20 km verder gereden richting de volgende stop in Oupeye waar de ploegauto ons stond op te wachten. Niet simpel om te fietsen op een lekke band op een nat wegdek en in afdalingen, maar Christophe is een veldrijder en hij is technisch een krak. Als je over een balk van 20 cm kan jumpen, dan kan je ook wel op een lekke band fietsen.
 
Eens in Wallonië over de Maas begon pas het echte labeur met korte nijdige hellingen van 10 tot 15%. De vlakkere wegen waren voorbij. Voor de meeste begon het een lijdensweg te worden. Ondertussen bleef het maar hard regenen en zagen we er al uit als verzopen ratten. In de laatste stop in Battice moesten we nog 20 km tot aan de jeugdherberg in Eupen (eindbestemming dag 2) in de gietende regen. We hadden al 145 km in de benen. Je zou voor minder zin hebben om allen in de auto te stappen en zo naar Eupen te rijden, maar wielrenners zijn nu eenmaal geen watjes. Ruben zat er op het einde helemaal door, maar op zo momenten moet je mekaar helpen en steunen. Een duwtje geven hoort er dan bij. Bibberend kwamen we toe in Eupen. En zeggen dat een paar weken geleden er nog een hittegolf door het land blies. Daar was nu niets meer van te merken. Ironisch was dat we fietsten voor het installeren van waterpompen. Met al dat water dat was gevallen was het voor ons pompen en verzuipen. Maar goed, we hadden het allen overleefd maar we waren op het einde behoorlijk choco. In de late avond lieten we de pizzaman komen. Wat vettig eten kan geen kwaad na zoveel calorieën te hebben verloren. De batterijen moesten goed worden opgeladen voor de laatste dag maar ook wel de zwaarste dag. Het was de koninginnenrit met o.a. het hoogste punt van België in Signal de Botrange (694m). 
 
Ruben ging in Eupen zoals vooraf afgesproken het schip verlaten. Hij had vooraf heel weinig kunnen trainen en hij kende zijn limieten, dus hij wist dat hij niet tot in Aarlon ging geraken. Maar hij heeft onderweg veel karakter getoond en we hebben zijn tanden gezien. Niet alleen van het lijden maar ook van het lachen hoor. Hij is wel 10x gestorven op de fiets maar hij had het wel gehaald. Zijn vrouw Sara en zoontje Obed stonden hem fier op te wachten en zo konden ze samen naar huis........in een warme auto.
 
 
2e etappe 1
6
7
8
19553998 233219147206251 2666374863950228871 n
20170702 085313
19599014 1393193344105720 4700530646124418850 n
 
 
DAG 3 - 2/07/17
 
De volgende ochtend trokken we (met een bang hartje) opnieuw de gordijnen open en we zagen een droog wegdek. Oef, want we hadden wel gisteren zo'n 90% in de regen gefietst en hadden niet veel zin om opnieuw te waterfietsen. Dus goed gemutst maar wel vermoeid en met stramme spieren 'sprongen' we op de fiets richting Aarlon doorheen de Ardennen en Belgisch Lotharingen over een afstand van 160 km met 1500 hoogtemeters. Maar helaas pindakaas, het geluk was van korte duur. Tijdens de lange klim van 16 km (Col de Signal de Botrange) gingen de hemelsluizen opnieuw open met regen, mist en een kille koude temperatuur van 12° op de top. Maar we moesten verder. Nat of niet.
Tijdens de klim reed iedereen zijn eigen tempo naar omhoog en hadden we afgesproken te wachten op de top. Christophe en Peter trapten in de boter en reden vlotjes naar omhoog en speelde onder één hoedje. Pietro speelde accordeon. Hij kon het tempo in het begin volgen maar moest iets later zijn eigen tempo rijden om alsnog bijna terug aan te sluiten bij Peter en Christophe. Michaël schudde in het begin hard aan de boom en hoopte zijn klimmersbenen van weleer nog eens uit de kast te halen, maar hij kwam de man met de hamer tegen en zijn benen werden helemaal afgesneden. Joachim reed de hele klim alleen tussen de kopgroep en het peloton. Een echte chasse-patat.  Gerd, Jurgen en Danny kwamen in de bus naar boven! Voor wie deze woordenspelling niet snapt, geen nood. Dit is wielertaal!
 
Nadat we terug waren opgewarmd en een goede lunch hadden gegeten in een brasserie in Waimes konden we onze weg verder zetten. Intussen was het gestopt met regenen en zou het droog blijven voor de rest van de dag. YES!  Het aantal kilometers begon door te wegen. Na 70 km stopten we nog even in Gouvy om de ouders van Peter dag te zeggen. De laatste halte werd gehouden in Bastenaken na 102 km. Daar aten en dronken we nog de allerlaatste krachtvoer en dat was nodig. Joachim zat er helemaal doorheen en besloot in zijn eentje de kortste en minst zware route naar Aarlon te fietsen, en dat was een verstandige beslissing. De rest van de groep ging verder het vertrouwde parcours volgen, maar dit was niet van de poes. De laatste 40 km was voor iedereen een marteling met zeer steile hellingen van 15%. Dit was waarschijnlijk wel het zwaarste gedeelte van de hele driedaagse. Jurgen zat er op het einde helemaal door. Niet verwonderlijk want hij reed als enige met een mountainbike van 20 kg zonder klikpedalen maar gewone pedalen en schoenen. Respect tot en met. Voor Jurgen was het ook zijn laatste fysieke optreden want hij had voor deze trip al besloten om op (fiets)pensioen te gaan.
 
Maar ook voor de rest van de groep was het vet van de soep en was het elke kilometer aftellen. De laatste kilometers was het meer kruipen dan fietsen, want we hadden 500 km in de benen op 3 dagen. Dan is dat niet verwonderlijk. Maar eens toegekomen in Aarlon kon het geluk niet meer stuk en we waren allen supertrots op mekaar. We kwamen toe om 19.00 in Aarlon. Veel tijd om ervan te genieten en te vieren was er niet want iedereen moest vlug naar huis om een trein te halen of een lift te nemen met Taxi Filip. We gaan nadien nog wel eens klinken met z'n allen op onze prestatie want dit is toch wel knap wat we verwezenlijkt hebben. De groep heeft er echt voor gestreden en de sfeer was opperbest. Als we mekaar niet hadden als team, hadden we nooit de finish gehaald. SAMEN hebben we het doel bereikt. We waren discipelen op een fiets.
 
Inmiddels staat er 2821 € op de teller. De gehoopte 3000 € is bijna een feit. Met dit geld kunnen we al zeker 9 waterpompen installeren in Madagascar. We hopen nog altijd op 10 waterpompen dus mochten er nog personen zijn die nog graag een gift willen geven, laat maar weten. 
 
Bekijk hier de mooie beelden van deze tocht: https://www.youtube.com/watch?v=HJ8BkWcSwXo
 
We willen alle deelnemers, de voorzitter, Tearfund, vrijwilligers, sympathisanten en mensen die zich fysiek, mentaal en financieel hebben ingezet en ondersteunt van harte bedanken voor dit project. We mogen met trots en fierheid zeggen dat we de levensomstandigheden in Madagascar een beetje hebben kunnen verder helpen. Iedereen was na afloop tevreden, voldaan en we hadden het gevoel dat we iets hadden gedaan met een grote waarde voor dit project. Wat wil je nog meer? Niets, want zoiets heet gelukkig zijn...
 
The day after kon er wel een friet met een frikandel vanaf. Dat hadden we ook wel dubbel en dik verdiend.
 
3e etappe
13
10
11
12
 
 
The PaxX Tearfund Cycling Challenge
 
Hallo wielerliefhebbers,
PaxX - Global Cycling organiseert in samenwerking met onze partner Tearfund België de 
PaxX Tearfund Cycling Challenge
 
Een toertocht, Dwars door België, beginnend in De Panne op 30 juni en eindigend op 2 juli te Aarlen.
Bedoeling is om geld in te zamelen voor een project om waterpompen te plaatsen in Madagaskar.
Het streefdoel is om minimum 3000 euro te verzamelen. Het kopen en plaatsen van 1 waterpomp kost 300 euro.
Alle info over het project is terug te vinden op de website : www.tearfund.be
Hieronder foto's van alle moedigen die dit avontuur ondernemen.
Iedereen die wil kan onderweg een stukje van het parcours meefietsen.  Gelieve dit wel op voorhand te melden, zodat we mekaar niet mislopen....
Via onderstaande link kan je het complete parcours verkennen of volgen :
We willen je vragen om onze fietsers te sponsoren, en te helpen hun streefdoel van 3000 euro te halen !
Doneren kan rechtstreeks op de rekening van :
Tearfund vzw/ngo, Groenstraat 19, 1800 Vilvoorde
IBAN: BE41 4359 1900 0110
BIC: KREDBEBB
Vermelding: The PTC Challenge
Voor giften vanaf 40 euro ontvangt u een fiscaal attest en krijgt u 45% terug van de belastingen. Een attest wordt automatisch bezorgd na het verstrijken van het boekjaar.

Iedereen kan onze verslagen, foto's en video's volgen via onze facebookpagina: https://www.facebook.com/PaxXTCC/?fref=ts     

Alvast bedankt voor jullie medewerking ! 
 
Christophe Logier
 
CHRISTOPHE LOGIER
 
 
Danny Robinson
 
DANNY ROBINSON
 
 
Gerd Dooms
 
GERD DOOMS
 
 
Joachim Verstraeten
 
JOACHIM VERSTRAETEN
 
 
Jurgen Vanaeken
 
JURGEN VANAEKEN
 
 
Michael Stippelmans
 
MICHAËL STIPPELMANS
 
 
Peter Thijs
 
PETER THIJS
 
 
Pietro Alfiero
 
PIETRO ALFIERO
 
 
Ruben Simenon
 
RUBEN SIMENON