English
MAN
MAN
Dit jaar was Scandinavië boven in de Ronde van Haspengouw. In de laatste etappe in Groot-Gelmen haalde de Noorse Vibeke Lystad het in de eindsprint van de Finse Antonia Grondahl na een zeer slopende etappe met bloedhete temperaturen. Antonia Grondahl won het algemene eindklassement en mag fier de roze trui meenemen naar Finland. De Noorse Vibeke Lystad werd tweede eindklasssement en de Britse Emily Meakin derde. Ook de bolleltjestrui (bergklassement) gaat richting Noorwegen voor Vibeke Lystad. En last but not least werd Maaike Coljé beste amateur. Een heel mooi internationaal podium.
De winnares van de eerste etappe in Brustem werd de Nederlandse Anneke Dijkstra. Ze won in de ochtend de korte tijdrit van 4 km in een tijd van 5'11'99 en mocht de roze leiderstrui ook aantrekken.
In de tweede etappe in de namiddag ging de overwinning naar de Nederlandse Kirsten Peetom. Op het vliegveld van Brustem won ze in een kopgroep van 5 rensters dat nog nipt het peloton kon voorblijven. De roze leiderstrui veranderde wel van schouders en ging naar de Finse Antonia Grondahl.
Artikel 1 |
Auspiciën: |
Artikel 2 |
Organisatie: |
Artikel 3 |
Deelnemers: |
Artikel 4 |
Ploegen: |
Artikel 5 |
Materiaal: . |
Artikel 6 |
Volgwagens: |
Artikel 7 |
Uitvallers: Renners die in een wedstrijd moeten opgeven wegens omstandigheden, komen niet meer in aanmerking voor het eindklassement. Zij kunnen in de volgende wedstrijd wel opnieuw van start. |
Artikel 8 |
Reserve materiaal: Ploegen mogen in geen enkele wedstrijd volgen met een volgwagen. De ploegleiders mogen wel langs het parcours vrij plaats nemen om renners te depanneren na lekke band of materiaalpech. Dit moet altijd gebeuren langs de rechterkant van de weg. Eventuele bevoorrading eveneens altijd rechts van de weg in de rijrichting van de renners. Bevoorrading en depannage is verboden in een zone van 200 meter voor en na de aankomstlijn. |
Artikel 9 |
Klassering: |
Artikel 10 |
Gedragsregels: |
Artikel 11 |
Route: |
Artikel 12 |
Neutralisatie: |
Artikel 13 |
Protesten: |
Artikel 14 |
Boetes: |
Artikel 15 |
Rugnummers: |
Artikel 16 |
Leiderstrui Algemeen Klassement en Bergtrui: |
Na de laatste wedstrijd dienen de eerste 3 renners in het algemeen klassement, en de eindwinnaar van het bergklassement, zich te melden aan de finish, in koerstenue voor de huldiging. Bij niet verschijnen zullen de behaalde prijzen niet worden uitgekeerd. |
|
Artikel 17 |
Inschrijving: |
Artikel 18 |
Prijzen en Instructies |
Artikel 19 |
Algemeen: De organisatie behoudt zich het recht voor om conform de reglementen van de nationale bonden en UCI, ten allen tijde controles uit te voeren op zowel medische als mechanische doping. |
In January I spent almost a month in Adelaide. January is THE month for Australian cycling. You can compare it with the month of April in Belgium when the Tour of Flanders and Paris-Roubaix take place.
The biggest cycling race in Australia, the Tour Down Under took place in Adelaide from January 15 - 20. A few days before the TDU, The Advertiser Track Down Under took place, an event at the Super-Drome (velodrome). Not only a few Australian cyclists participate, but also Italian topper Elia Viviana and Dane Michaël Morkov were present. Even though it was not an official race, the best part was played during the keirin (a sprint with a maximum of 6 riders and which is especially popular in Japan), madison, sprint and elimination. This was the first time that I saw a cycling race on the track with the elite and it was spectacular. Unfortunately also with a heavy crash during the keirin of 5 of the 6 riders fell hard (images can be seen via the link below). Miraculously, one remained on his bike and that was world champion sprint Matthew Glaetzer. Speaking about Matthew. I had contacted him a few days in advance to meet him personally and for a chat because he is also a Christian and his faith is very important to him. He has already achieved a great honors list. For example, in 2016 he finished fourth at the Olympic Games in Rio in the sprint and team sprint. In 2018 he became world champion in sprint. He is a wonderful athlete to watch. The audience was enthusiastic during the event.
A few days later I had a talk with Matthew during a cycling clinic for kids. Here he could make some time for a relaxing chat. I do not choose a formal conversation, but rather a spontaneous single meeting. We sat on a large empty stand and the conversation was relaxing.
Matthew started out as a pole-jumper in his teens, but due to persistent hamstring injuries he tried the bike and he could soon excel. He now trains almost daily in the gym and on the cycling track. In the gym he trains to maintain and cultivate his muscle mass. And believe me, he has muscle mass. If you put my 2 legs together, that is one leg for him! He does not train much on the road. Long duration training on the road for 5 & 6 hours is not for him. Give him the cycling track where he can cycle as many rounds as possible through short, intense sprints. The faster the better. That is what he likes best and also has the most talent in it.
Matthew grew up as a Christian. He was active for a while as a youth leader in his church. Unfortunately, that is no longer feasible due to his professional sport, but if he can go to church he does so. In his early years as a rider he had a hard time making decisions and that paralyzed him. But he trusted and prayed to God that he could take right decisions. He also talked to his colleague Dutchman, Theo Bos, with whom he regularly shared the room. If there was no internet connection in the hotel room, he took out his Bible. That made the Dutchman curious.
We had been talking to each other for almost an hour on that empty stand while the children on the track were having fun on the bike. I also told him about our activities and projects of PaxX and he was enthusiastic about this. He still had time for a photo and then went back to the bike clinic.
The pressure on his shoulders is sometimes hard. But he is still very ambitious. His big dream is to win Olympic gold next year during the Olympic Games in Tokyo. His goal this year is the World Championship in Poland that will continue from 27 Feb to 3 March. We are curious how he will do in it. We follow him closely.
Matthew is an example for the youth. He is social and likes to make time for the people. He is down to earth and knows like no other that the life of a top athlete is only temporary. God gave him the talent to sprint very fast. Very nice that he uses this talent to the full 100%. Not only his daily training work and discipline but also his personality makes the difference between a champion and a great champion. And for me he is a GREAT CHAMPION.
Wonderful that Jesus is his guide in his career. That is the best thing that happened to him.
I have been able to experience the Tour Down Under for a few days. First there was the team presentation. A successful combination of sport and festival atmosphere. I have seen a number of famous cyclists up close, including Peter Sagan. Not that special for me. My girlfriend thought the team presentation was a great experience.
A few days before the teampresentation the Tour Down Under Classic took place in Adelaide center, a kind of cycling criterium that is separate from the TDU but with a great show value and atmosphere. This was the first victory for Aussie Caleb Ewan for his new Belgian team Lotto Soudal.
The women rode the last stage of their TDU on the same course. Here, the Australian Chloe Hosking won the bunch sprint. The final victory was again for the Australian Amanda Spratt. For the very first time, a Belgian team also participated, Doltcini - Van Eyck Sport.
I also went to watch the penultimate stage of the TDU for men starting in Glenelg. A mass of spectators.
There were a number of stages where the TDU continued in the Adelaide Hills. A piece of beautiful nature with continuous undulating roads. They are not super long climbs, but there is no meter flat. The longest climb is the Willunga Hill. A slope of 3 km long with an average gradient of 7.4%. For the very first time this was the final of the TDU in the last stage with the finish line at the top of the hill. Here was the Australian Richie Porte the first to cross the line. Just like last year, the overall victory went to South African Daryl Impy.
I had the chance to cycle up the Willunga Hill without training. It was better than expected. My 'climb-legs' came back above water!! (Belgian expression). I have always done this happily in cycling. To climb a hill or mountain is my favorite thing in cycling.
I also spent four days in Melbourne. Christophe Logier, our PaxX cyclocross rider told me that he knew friends there in Melbourne and that their son likes to cycle too. That is how I came into contact with them. It were 4 fantastic days where I ended up in a very warm, frank family.
Their 16-year-old son Alister Potter mainly likes mountain biking and trial, a cycling discipline to cycle down as fast as possible with various obstacles on an off-road course. A spectacular part of cycling. Really something for daredevils. Sometimes he also went cycling on the road in a local cycling club and he could easily reach 30km/h on undulating roads. His mother had told me that he could ride very fast so I took him on a training one morning. But actually it was the other way around because I obviously did not know the roads and he rode way too fast for me. He often had to wait for me on top of a hill. My 'climb-legs' were soon gone that day! He certainly already has bicycle skills. A wheelie is no problem for him. Video can be seen at the end, click here .
He is already cycling very fast for a young rider. He is certainy a talent with a lot of strength and great endurance. But he also just enjoys having fun on the bike, and that's great. That's what being young is all about. But I will be really excited and curious to watch his progress. He and his father have already ordered a PaxX kit, so soon we will see the new PaxX kit in Australia cycling around.
Click here for the beautiful images of recent times in the Super-Drome, Tour Down Under in Adelaide & Melbourne.
It was very hot in Adelaide the whole month. New heat records were set day after day. With temperatures of 40 ° it was sometimes unbearable. But the warmest day was on January 24: 47° with temperatures of 49° in some places. This was the hottest day ever measured in Adelaide. The sun burned almost literally through your skin and you could easily bake an egg on your car. It was really inhuman. Fortunately, we also flew back to Darwin that day. Here it is also hot every day with temperatures of 32 °, but here it is the rainy season. So it is good to be cooled by the rain.
Life here in Australia is fascinating to say the least. I have been here for about 2 months now and have already had a fantastic blissful time. I am very grateful and enjoy every second. Next time I will tell you more about my projects outside of Australia. I will also focus on a number of churches in Australia such as the C3 Church where I regularly go. I know that there are a number of cyclists in these churches. This morning I had already heard a nice sermon in this church about 'Make your move'. The past few months were pretty intense for me because of the high temperatures, the new lifestyle and the many travels. But I continue my steps. So stand up and use your talent and passion. Not only for yourself, but also to inspire and encourage others.
What I certainly miss is a large pack of fries with beef stew sauce and lots of mayonnaise (although they find that combination disgusting !!) The 'fish and chips' is certainly delicious, but this can not match the Belgian fries.
See you later alligators!
Stippy
I have been in Down Under for 3 weeks now. Time flies. The jetlag has been gone for a while and I've also got used to the high temperatures and 'the Aussie lifestyle'!
I have also been able to buy a second-hand mountainbike. The bicycle here is a perfect transportation to explore the area. The traffic in Darwin is quiet, although the cycling infrastructure is not so good and there are not too many traffic rules for cyclists. But overall it is pleasant to cycle here. Meanwhile, I have lost some weight. I suspect 0.00001 kilograms!! It's a start...
Unfortunately I did not participate in the race because I did not have a bike, but from February there are weekly races on the cycling track so there are plenty of opportunities. In the past few days I have made several contacts regarding our projects, even in Fiji. People are quite enthusiastic and curious. I will meet a number of people in Adelaide and Melbourne. But also in C3 church where I try to go every Sunday morning there are cyclists in Darwin and even bicycle groups in Sydney.
In the coming weeks there is a lot on the program. On Monday I'll go for 9 days to Bali, an Indonesian island. I'm going to see how locals use the bicycle as a means of transport and I will also look for recreational bicycle groups. I am very curious how the cycling culture in Bali has developed. Traffic will be much busier and more chaotic than in Darwin. Many taxi drivers and scooters, beeping and yelling of impatient car drivers.
On Christmas Day I fly back to Darwin. So I'm going to celebrate Christmas high in the sky. But that can also be fun. Who knows, maybe there will be a Christmas tree, Christmas lights and we will sing Christmas carols on the plane! The next day on Boxing Day, my girlfriend and I travel from Darwin to Adelaide. Not by plane but by car right through the outback via the Stuart Highway. This is the only road to the south and the distance between Darwin and Adelaide is about 3000 km. About the same distance from Belgium to the African country Algeria. The journey will take four or five days, but it will definitely be an adventure. If everything goes well, we will arrive on New Year's Day in Adelaide.
I like being someone who maps out his own route, his own 'Stipway'. But that will not work in the outback so we will keep following the Stuart Higway.
That was it for now. I will keep you informed.
See you later alligators.
On November 21, I (Michaël Stippelmans) travel to Down Under. Not to lie on the beach with my butt, to surf in the sea or to go to a barbeque every day. No, I'm going with a mission that has been carefully thought about. After weeks of preparation, everything starts to fall into its fold to start a new adventure on the other side of the world. Read my objectives below.
On this blog I will regularly mention updates of my Aussie adventure or on this facebook page: https://www.facebook.com/PaxXTCC/
It will be quite a challenge to realize all this. But take it from me. Something that does not exist yet, we want to go for it ... Because of this attitude we have been able to achieve many goals successfully in recent years. In 2013 I could taste Australia for a while and that has only increased my enthusiasm to promote the bicycle in various aspects.
Contacts are currently being made in different regions. Australia is a huge country. If you put it over Europe, it would be almost the same size. So logistics is not a senicure. And also the heat plays a big role, not to mention the dangerous species that you can encounter along the way (see photo) !!!
As most of you know, I am a believer and I also follow God's guidance. He is my guide. Nothing is impossible for those who believe (Mark 8:23).
Sometimes I ask myself why we like cycling. Apparently it must be a fantastic feeling! We ride to school or work by bicycle. We cycle to a nearby café or shopping center, we make long bike rides on a road bike in the weekend, or put a number on a jersey to ride a race. Not to mention those cycling world travelers. We can do so much with a bicycle.
So do not start to see and whine that you can not do something like that. If you stay on your buttocks, nothing will happen. Therefore a message for you. No matter how young or old you are. If you feel that you are ready for a next step in your life, do not wait any longer, go ahead and take your next step. Whatever that may be ....
See you later alligators!
Stippy
De laatste etappe in Groot-Gelmen werd gewonnen door Jorn Montaigne. Hij versloeg Belgisch kampioen Kurt Van Goidsenhoven in de eindspurt. Er reden maar 35 renners de wedstrijd uit van de 108 starters. Door het lastige parcours en de lodende zon werd het een afvallingskoers.
Kurt Van Goidsenhoven won dan wel niet de etappe, maar hij hield er wel de roze leiderstrui aan over en werd zo eindwinnaar in het algemeen klassement. Tweede werd Jorn Montaigne op 13". Kristof Houben werd derde op 31". Als kers op de taart won Kurt Van Goidsenhoven ook nog afgescheiden het puntenklassement. Klik hier voor de rituitslag en het eindklassement.
Dit jaar werd het een volledig Belgisch podium. Proficiat aan alle renners voor hun inzet en spektakel.
De derde etappe in het bloedhete Brustem draaide uit op een massasprint op het vliegveld. Hierin werd het een millimetersprint tussen Thomas Rieff en Kristof Houben. Het verschil was bijzonder klein en haast niet te zien met het blote oog. Eerst werden ze beiden ex auquo geplaatst. Een dag later werd Thomas Rieff tot winnaar uitgeroepen door ...... Kristof Houben. Alweer werd Kristof Houben nipt tweede, maar een mooi eerlijk sportief gebaar door hem.
In de tweede etappe in de ochtendtijdrit was Michel Mergaerts de snelste. Hij fietste de 4 km in een tijd van 4'43"99. Quentin Goossens bleef in de roze leiderstrui.
Klik hier voor de rituitslag van etappe 2 en 3.
De eerste etappe in Zepperen werd gewonnen door Quentin Goossens. Hij versloeg Kristof Houben in een kopgroep van vier renners. De fotofinish moest er aan te pas komen. Hierin werd het duidelijk dat Quintin Goossens gewonnen had. Uiteraard kreeg hij ook meteen de roze leiderstrui als leider in het voorlopige algemene klassement. Kurt Van Goidsenhoven werd leider in het bergklassement.
Klik hier voor de rituitslag van de eerste etappe.
.
G’day mates,
In Januari verbleef ik bijna een maand in Adelaide. Januari is DE maand voor het Australische wielrennen. Je kan het vergelijken met de maand april in België als de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix plaats vinden.
De grootste wielerwedstrijd van Australië, de Tour Down Under in Adelaide vond plaats van 15 - 20 januari. Een paar dagen voor de TDU vond er nog The Advertiser Track Down Under plaats, een event op de Super-Drome (velodrome). Hier namen niet alleen een aantal goede Australische pistiers deel, maar ook Italiaanse topper Elia Viviani en de Deen Michaël Morkov waren present. Ook al was het geen officiële wedstrijd, er werd toch gekoerst op het scherpst van de snee tijdens de onderdelen keirin (een sprintonderdeel met maximum 6 renners en wat vooral populair is in Japan), afvalling, sprint en koppelkoers. Dit was de eerste keer dat ik een wielerwedstrijd op de piste live zag bij de profs en het was één en al spektakel. Helaas ook met een zware valpartij tijdens de keirin waarvan 5 van de 6 renners hard vielen (beelden staan te zien via de link onderaan). Wonder boven wonder bleef er één op zijn fiets en dat was wereldkampioen sprint Matthew Glaetzer. Over Matthew gesproken. Ik had hem een paar dagen vooraf gecontacteerd om hem eens persoonlijk te ontmoeten en voor een babbel omdat hij ook een christen is en zijn geloof heel belangrijk is voor hem. Hij heeft al een groot palmares bij elkaar gereden. Zo werd hij in 2016 vierde op de Olympische Spelen in Rio in de sprint en teamsprint. In 2018 werd hij wereldkampioen in het onderdeel sprint. Het is een prachtige atleet om naar te kijken. Eén en al power. Het publiek ging helemaal uit de bol tijdens het hele event.
Een paar dagen later had ik dan afgesproken met Matthew tijdens een fietsclinic voor kinderen. Hier kon hij wat tijd vrij maken voor een ontspannende babbel. Ik kies geen formeel gesprek, maar eerder een spontane losse ontmoeting. We zaten op een grote lege tribune en het gesprek ging vanzelf.
Matthew begon in zijn tienerjaren als polsstokspringer maar door aanhoudende hamstringblessures probeerde hij de fiets en hij kon al snel uitblinken. Hij traint nu haast dagelijks in de gym en op de piste. In de gym traint hij om zijn spiermassa te onderhouden en bij te kweken. En geloof me, spiermassa heeft hij wel. Als je mijn 2 benen samenvoegt is dat voor hem 1 been! Op de weg traint hij niet zoveel. Lange duurtrainingen op de weg van 5 & 6 uur is niet aan hem besteed. Geef hem maar de wielerbaan waar hij zoveel mogelijk rondjes kan fietsen via korte hevige sprintjes. Hoe sneller hoe liever. Dat is wat hij het liefste doet en ook het meeste talent in heeft.
Matthew groeide op als christen. Hij was een tijdje actief als jeugdleider in zijn kerk. Helaas is dat nu niet meer haalbaar door zijn professionele sport, maar als hij naar de kerk kan gaan doet hij dat. In zijn beginjaren als renner had hij het moeilijk om beslissingen te nemen en dat verlamde hem. Maar hij vertrouwde en bad tot God dat hij de rust en juiste beslissingen kon nemen. Hij praatte ook wel eens met zijn collega Nederlander Theo Bos, met wie hij regelmatig de kamer deelde. Als er dan geen internetverbinding was in de hotelkamer haalde hij zijn bijbel naar boven. Dat maakte de Nederlander wel nieuwsgierig.
We hadden bijna een uur met elkaar gesproken op die lege tribune terwijl de kinderen op de piste zich rot amuseerden op de fiets. Ik had hem ook verteld over onze werking en projecten van PaxX en hij was enthousiast hierover. Hij nam nog graag tijd voor een foto en ging dan terug naar de fietsclinic.
De druk op zijn schouders is soms groot. Maar hij is dan ook nog steeds erg ambitieus. Zijn grote droom is om volgend jaar Olympisch goud te veroveren tijdens de Olympische Spelen in Tokyo. Zijn eerstvolgende doel is het wereldkampioenschap in Polen dat dit jaar doorgaat van 27 feb tot 3 maart. We zijn benieuwd hoe hij het gaat doen. We volgen hem op de voet.
Matthew is een voorbeeld voor de jeugd, hij is sociaal en maakt graag tijd voor de mensen. Hij gaat zeker niet zweven, staat met zijn beide voeten op de grond en weet als geen ander dat het leven van een topsporter slechts tijdelijk is. Hij fietst heel graag maar hij vindt zelf dat er meer mensen gepassioneerd zijn van het fietsen dan hijzelf. Maar God gaf hem het talent om heel hard te kunnen sprinten. Heel mooi dat hij dit talent voor de volle 100% benut. Niet alleen zijn dagelijkse trainingsarbeid en discipline maar ook zijn persoonlijkheid als mens maakt het verschil tussen een kampioen en een groot kampioen. En voor mij is hij een GROOT KAMPIOEN.
Prachtig dat Jezus zijn leidraad is in zijn carrière. Dat is het beste wat hem is overkomen.
De Tour Down Under heb ik een paar dagen van dichtbij kunnen meemaken. Vooreerst was er de teampresentatie. Een geslaagde combinatie tussen sport- en festivalsfeer. Ik heb een aantal bekende wielrenners van dichtbij gezien, waaronder Peter Sagan. Niet zo bijzonder voor mij. Mijn vriendin vond de ploegvoorstelling alvast een hele fijne ervaring.
Een paar dagen voor TDU vond Down Under Classic plaats in Adelaide centrum, een soort wielercriterium dat los staat van de TDU maar wel met een groot spektakelwaarde en sfeer. Dit was de eerste overwinning voor Aussie Caleb Ewan voor zijn nieuwe Belgische ploeg Lotto Soudal.
De vrouwen reden op hetzelfde parcours de laatste etappe van hun TDU. Hierin won de Australische Chloe Hosking de massasprint. De eindzege was opnieuw voor de Australische Amanda Spratt. Voor de allereerste keer nam er ook een Belgische ploeg deel, Doltcini – Van Eyck Sport.
Tevens ben ik ook gaan kijken naar de voorlaatste etappe van de TDU voor mannen met start in Glenelg. Een massatoeschouwers. Het was op de koppen lopen. Het wielrennen leeft echt wel in Australië.
Er waren een aantal etappes waar de TDU doortrok in de Adelaide Hills. Een stukje prachtige natuur met continue golvende wegen. Het zijn geen superlange beklimmingen, maar er is geen meter vlak. De langste beklimming is de Willunga Hill. Een helling van 3 km lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,4 %. Voor de allereerste keer was dit de finale van de TDU in de laatste etappe met op de top van de helling de eindstreep. Hierin kwam de Australiër Richie Porte als eerste over de streep. De eindoverwinning ging net als vorig jaar naar de Zuid-Afrikaan Daryl Impy.
Zelf had ik de kans om ook de Willunga Hill op te fietsen zonder haast getraind te hebben. Het viel beter mee dan verwacht. Mijn klimmersbenen van weleer kwamen terug even boven water! Dit heb ik altijd het liefste gedaan in het wielrennen. Klimmen.
Ik heb ook vier dagen vertoeft in Melbourne. Christophe Logier, onze PaxX-veldrijder had me verteld dat hij daar vrienden kende in Melbourne en dat hun zoon ook graag fietst. Zo ben ik met hun in contact gekomen. Het waren 4 fantastische dagen waar ik in een zeer warme openhartige familie was terecht gekomen.
Hun 16 jarige zoon Alister Potter leeft zich vooral uit in het mountainbiken en trial, een fietsdiscipline om zo snel mogelijk naar beneden te fietsen met verschillende hindernissen op een offroad parcours. Een spectaculair onderdeel van het wielrennen. Echt iets voor waaghalzen. Soms ging hij ook fietsen op de weg in een lokale wielerclub en kon hij makkelijk 30km/u halen op golvende wegen. Zijn moeder had me verteld dat hij best wel hard kon fietsen dus nam ik hem op een ochtend mee op training. Maar eigenlijk was het andersom want ik kende uiteraard de wegen niet en hij reed veel te snel voor mij. Hij moest vaak op mij wachten boven op een helling. Mijn klimmersbenen waren die dag al vlug verdwenen! En fietstechniek heeft hij al zeker wel. Een wheelie is voor hem geen probleem. Klik hier einde van het filmpje.
Voor een jonge gast fietst hij al heel hard. Hij is zeker een talent met veel kracht en een grote uithouding. Maar hij is ook nog een speelvogel op de fiets en dat vind ik prima. Laat hem nog maar die speelvogel uithangen, plezier maken en rustig groeien. Ik ga hem alvast verder opvolgen. Hij en zijn vader hebben al alvast een PaxX tenue besteld, dus binnenkort zien we ook de nieuwe PaxX tenue in Australië rondfietsen.
Klik hier voor de mooie beelden van de afgelopen tijd in de Super-Drome, Tour Down Under in Adelaide & Melbourne.
Het was in Adelaide de hele maand bloedheet. De warmterecords sneuvelden dag na dag. Met temperaturen van 40° was het soms ondragelijk. Maar de warmste dag was op 24 januari: 47° met op sommige plaatsen zelfs temperaturen van 49°. Dit was de heetste dag ooit gemeten in Adelaide. De zon brandde bijna letterlijk door je huid en je kon makkelijk een ei bakken op je auto. Het was echt onmenselijk. Gelukkig vlogen we die dag ook terug naar Darwin. Hier is het ook elke dag warm met temperaturen van 32°, maar het is hier wel het regenseizoen. Dus het doet deugd om afgekoeld te worden door de regen.
Het leven hier in Australië is op zijn zachts gezegd fascinerend. Ik ben hier nu ongeveer 2 maanden een half en heb al een fantastische gezegende tijd beleefd. Ik ben dan ook heel dankbaar en geniet van elke seconde. Ik ben het hier nog verre van beu. De volgende keer vertel ik meer over mijn projecten buiten Australië. Ik zal mij ook richten op een aantal kerken in Australië zoals o.a. de C3 Church waar ik regelmatig naartoe ga. Ik weet dat er in deze kerken een aantal fietsers zijn. Vanochtend had ik in deze kerk alvast een mooie preek gehoord over 'Make your move'. De voorbije maanden waren voor mij best wel intens door de hoge temperaturen, de nieuwe levensstijl en het vele reizen. Maar ik zet mijn stappen verder. Dus sta op en gebruik je talent en passie. Niet alleen voor jezelf, maar ook om anderen te inspireren en te bemoedigen.
Wat ik nu zeker wel mis is een groot pak friet met stoofvleessaus en veel mayonaise erop (al vinden ze die combinatie hier walgelijk!!) De ‘fish and chips’ is hier zeker lekker, maar dit kan toch niet tippen aan de Belgische frieten.
See you later alligators
Stippy
Het wordt een hele uitdaging om dit allemaal te verwezenlijken. Maar neem het van mij aan. Iets wat nog niet bestaat, daar willen wij helemaal voor gaan... Door deze ingesteldheid hebben we de afgelopen jaren dan ook met succes vele doelen kunnen bereiken. In 2013 kon ik al even proeven van Australië en dat heeft mijn enthousiasme alleen maar doen toenemen om de fiets in verschillende aspecten te promoten.
Momenteel worden er contacten gelegd in verschillende streken. Australië is een megagroot land. Als je het over Europa heen zou leggen, zou het bijna even groot zijn. Dus logistiek wordt het geen senicure. En ook de hitte speelt een grote rol, om nog maar te zwijgen van de gevaarlijke diersoorten die je onderweg kan tegenkomen (zie foto)!!!
Zoals de meeste van jullie ook weten ben ik gelovig en volg ik ook Gods leiding. Hij is mijn leidraad. Niets is onmogelijk, voor wie gelooft (Markus 8:23).
Soms stel ik me de vraag waarom we zo graag fietsen. Blijkbaar moet het een fantastisch gevoel zijn! We rijden met de fiets naar school of werk. We fietsen naar een dichtbijzijnde café of shoppingcenter, we maken in het weekend lange fietstochtjes op een racefiets of spelden een rugnummer op aan een trui om een wedstrijd mee te rijden. Om nog maar te zwijgen over die fietsende wereldreizigers. We kunnen zoveel doen met een fiets.
Dus begin niet te zagen en te zeuren dat jou zoiets niet kan lukken. Als je op uw achterwerk blijft zitten zal er inderdaad niets gebeuren. Daarom ook een boodschap voor jou. Hoe jong of oud je ook bent. Als je voelt dat je klaar bent voor een volgende stap in je leven, wacht niet langer, ga ervoor en neem jou volgende stap. Wat dat ook moge zijn....
Lees hier nog meer: